Af en toe scheuren er wat scooters langs, maar geen enkele andere toerist durfde deze afstand te gaan fietsen met deze hitte. Onderweg zwaait er een trainende Mexicaanse wielrenner respect vol naar ons. De laatste kilometers moet ik in de laagste versnelling doen omdat de versnelling het na een schakel poging begeeft.

We blijven een uurtje hangen en gaan daarna weer terug.

Als we eindelijk aan de andere kant van het eiland aankomen is er niets! Nou ja, de Caraïbische zee dan, twee restaurantjes en een toeristen winkel.

We huren mountain bikes en besluiten naar de andere kant van het eiland te fietsen. Een zware saaie 15 kilometer lange rechte weg. Vanwege de tropische hitte moeten we regelmatig stoppen voor water en verkoeling. De kwaliteit van de mountain bikes helpt ook niet mee; zelfs in Nepal had ik nog een betere fiets. En daar was het nog goedkoper ook!